Over Ons
Dogs Behind Bars Belgium ondersteunt straathonden en asielhonden in het buitenland door sterilisatieprojecten te organiseren ter plekke en vanop afstand. Ze helpen asielen door mee de basisbehoeften van honden te voorzien en logistieke en structurele hulp te bieden. Ze helpen mee om honden te adopteren.
​
Het initiatief groeide bij oprichtster Cindy Terrière. Ze is niet alleen de oprichtster maar ook de motor achter Dogs Behind Bars Belgium. De droom werd een passie en de passie werd een levenswerk. Zelf heeft ze 5 honden, waarvan 4 adoptiehonden.
“Doorheen de jaren steunde ik verschillende goede doelen maar na het zien van een reportage over een sterilisatieproject in het buitenland, groeide het verlangen om zelf de handen uit de mouwen te steken. Toen ik het idee vertelde aan een vriendin dierenarts bleek dat dit ook op haar wish-list stond. Op haar beurt kon ze in no time een andere dierenarts-vriendin warm maken en voor we het wisten stonden we voor de allereerste keer in een Spaans dierenasiel.
​
Ondertussen zijn we 3 keer naar Andalusië in Spanje gegaan. Corona steekt er dit jaar een stokje voor maar als je wil zien wat we juist allemaal doen in Andalusië, dan nemen we je graag mee achter de schermen met onze reportage van Dogs Behind Bars Belgium die je hier ook op de website kan bekijken.
ONS Team
Joy Smet
Online Soon
Eline Melsens
Online Soon
Kim Devisscher
Online Soon
Lien Messiaen
Online Soon
Thierry
Online Soon
Justine Herreman
Online Soon
Missie
De ambitie is groot omdat het aantal honden groot is. We zijn begonnen met een sterilisatiecampagne ter plaatse en dat is nog steeds ons focus. Hoe meer honden we kunnen steriliseren, hoe meer honden we kunnen redden. Steriliseren redt levens.
Door sterilisatie komen er geen nieuwe extra levens op straat, in de asielen of in de dodingscentra waar ze een moeilijke of geen toekomst tegemoet gaan. We hebben op dit moment geen vat op wat in Spanje rond de jacht afspeelt. Dat is en blijft dweilen met de kraan open. Maar ook daar, elke gesteriliseerde jachthond, of dat nu een galgo, een podenco of een ander ras is, elke gesteriliseerde hond brengt geen extra honden op de wereld.
Spanje verzuipt in de honden en als wij daar op lange termijn mee een oplossing kunnen bieden zullen we dat zeker doen. Langs de andere kant hopen we dat met onze sensibiliseringscampagnes veel mensen te kunnen informeren, zowel hier als in Spanje zodanig dat er zich een mentaliteitswijziging afspeelt op lange termijn. We spreken altijd in termen van lange termijn want op korte termijn iets verwezenlijken is moeilijk. Je moet altijd een lange termijnvisie voor ogen houden. Korte termijn, dat zijn de acties die we organiseren om fondsen te werven om de asielen structureel en logistiek te helpen.
Zoals we een asiel een jaar lang van eten hebben kunnen voorzien, of een buitenren voor de asielkatten voorzien. Hen helpen met materiaal voor het asiel en de honden. We betalen ook de dierenartsrekening als dat kan want heel vaak hebben de asielen en vrijwilligers een schuld open staan bij de plaatselijke dierenarts. We zorgen er voor dat nodige operaties kunnen gebeuren … Name it … we proberen het te verwezelijken.
We helpen heel vaak andere organisaties als die grote kosten hebben. Dan zetten we allen de schouders onder een project zodanig dat we er samen uit geraken. Vroeger was er heel veel concurrentie en jaloezie in het rescuewereldje. Vanaf dag 1 van Dogs Behind Bars Belgium hebben we besloten om ons daar ver van weg te houden en ook daar een mentaliteitswijziging door te voeren.
Samen kunnen we meer en samen zijn we sterk.
​
Ons missie ligt niet alleen in het buitenland maar we helpen ook Belgische asielen als die het zwaar te verduren krijgen.
We hebben een trouw volgersaantal en dankzij die loyaliteit kunnen we veel verwezenlijken.
Zonder onze volgers, geen slagkracht en geen Dogs Behind Bars Belgium zoals die nu bestaat.
Waarom Spanje ?
De situatie in Spanje (zoals in vele landen jammer genoeg ) is schrijnend. Het einde van het jachtseizoen brengt ieder jaar een genadeloze 'grote kuis' in galgo's en podenco's met zich mee. Meer dan 50.000 jachthonden worden na het jachtseizoen op 1 februari (Dia Del Galgo ) op een gruwelijke manier afgemaakt of gedumpt. Ook al is de Galgo Español dé rashond van Spanje, het is één van de meest mishandelde rassen van Europa.
Deze nobele hond speelt al eeuwenlang een grote rol in de jacht op het platteland waar bijna iedereen nog jager is. We krijgen vaak de vraag hoe het komt dat er zo massaal veel honden worden gedumpt en waarom.
Zoals vaak : “It’s all ‘bout the money”.
​
In Spanje is de jacht een zeer lucratieve sector, met een totaalomzet van 6,4 miljard euro in 2018.
180.000 mensen zijn werkzaam in de jachtsector. 190.000 jagers en 120.000 hazewindhonden staan geregistreerd voor de activiteit jagen met hazewindhonden. Gemiddeld heeft een jager 6 tot 20 galgo’s. Het werkelijke aantal honden ligt hoger, omdat niet alle jagers hun honden registreren.
De Spaanse regering doet weinig om de misstanden in de jachtsector aan te pakken. Sterker nog, de conservatieve partij Partido Popular (PP) werkt aan een plan om de jacht beter te beschermen en heeft hierbij om steun gevraagd van diverse partijen, onder meer de extreemrechtse partij VOX, een groot voorstander van de jacht.
Een argument hiervoor is het tegengaan van de ontvolking van rurale gebieden in Spanje. De kans is groot dat de misstanden die voortvloeien uit de jachtsector voorlopig niet aangepakt worden. Verder is het dan wel verboden om jachthonden te mishandelen of te doden, maar dit verbod wordt niet gehandhaafd. (*)
De Spanjaarden zijn creatief in de trainingsmethodes die ze hanteren voor de honden. Deze trainingen zijn barbaarse praktijken waarbij vele honden zodanig verzwakt geraken dat alleen de sterksten het overleven. Trainingen door honden achter de wagen te hangen of op loopbanden te zetten tot ze uitgeput zijn , zijn geen uitzondering. Ze worden in erbarmelijke hokken op elkaar gestapeld met een minimum aan eten en drinkbaar water.
Als de honden tijdens de jacht niet goed presteren krijgen ze geen eten als straf. Of wacht hen een langzame en gruwelijke dood. Na de jacht wordt de selectie gemaakt en worden massaal honden gedumpt , ook al zijn ze amper een jaar. Er wordt enkel gekweekt met de beste dieren. Het beeld van galgo’s die een langzame dood door ze op te hangen waarbij ze nog net met hun achterste poten de grond raken. Het dier sterft een verstikkingsdood door pure uitputting. Ze worden ook vaak in droge waterputten gesmeten waar ze onmogelijk uit geraken en een eenzame lijdensweg ondergaan tot ze sterven.
Ook al is het verboden bij wet om jachthonden te mishandelen of te doden.
Heel vaak wordt de chip uit de nek gesneden om alle sporen naar de eigenaar te verwijderen.
Heel veel asielen (refugio’s ), opvanggezinnen en vrijwilligers proberen zoveel mogelijk van deze dieren te redden. Dit gebeurt allemaal op vrijwillige basis. Asielen krijgen geen steun van de overheid of de gemeente én worden bovendien streng gecontroleerd. Het lot van deze dieren hangt dus af van de bevolking. Gelukkige komt de bevolking steeds meer zelf in actie tegen de wreedheden en de dierenmishandeling van de Spaanse Galgo (én podenco). De huidige generatie pikt het niet meer.
Er worden door verschillende grote steden vaker en steeds groter worden protestbetogingen georganiseerd.
De bewustwording groeit snel. Mede dankzij de komst van internet en social media.